गुगूँ काले छम्ह गुँसुदा खुसिसिथे बुया चोंगु सिमा छमा पा वन । संयोगं वयागु पा खुसि कुटुवन । थअगु पाँ मरुगुलिं दु:ख ताया व गरिवम्ह मनु फेतुना खोयाचोन । छम्ह देवँ व दु:खँ खोगु सहयाए मफया वइत मदत ब्यू वल । व देवँ व मनुइगु खँ नेने धुँका व खुसि लुकुंबिना लुं यागु पां हयाबिल । व मनुष्यं व पां थगु मखु अकिं वं काए मखु धका धाल । हाकनं व देवं लखे लुकुं बिना वह यागु पां कया बिल । एनं व मनुं थगु मखु धका व पाँ मका । अकिं व देवं हाकनं छको लखे लुकुंविना वयागु कुटु वंगूहे पाँ कयाहया बिल । व बिचाराम्ह मनुं पाँ लएताया काल । देवं व मनु सोझा व इमान्दार जुगु खना खुसि जुया व लुंयागु व वहयागु पां नं व मनुइत बिया छोत । व मनु थगु भाग्य खना लए ताया छें ल्याहां वन । वया पासा छम्ह सित वं थो खंकन । वया पासा इमान्दार मखुम्ह जुया चोन । वया थें हे याना धनि जुइ धका मती तया व पासाम्ह नं अन वना सिमा पावना थअथे थमनं थगु पाँ कुटुका खोया चोन । अले न्हापाइथें तुं द्यो वया वइत मदत याएत बिज्यात । देवं लुं यागु पाँ थत हया केनेव व इमान्दार मखुम्ह मनुं फस् खं ल्हाना व पाँ वयागु तंगुहे ख धका धाल । थो फसखँ ल्हागुलिं द्यो तंचाया व मनुइत वइगु कुटु वंगु पाँ नापं कया मविसें लित छोयाहल । अकिं इमान्दार जुम्ह मनु हे सुखि जुइ धका सीकि ।
(मल्लजुया ‘ईसपं दयकातगु बाखं, नेसं. १०३५’ सफुलिं)